И јас ја напуштив Македонија

Ви пренесуваме дел од колумната на Ида Протугер Вељковиќ за Фокус:

НЕКА 2016-ТА БИДЕ ГОДИНАТА НА ПРОМЕНИ

Јас овде не го гледам премиерот на вести секој ден, а не знам ни кој е градоначалник, но на секој чекор ги чувствувам придобивките од рационалното трошење на пари за благосостојба на граѓаните. Ми се чини дека уживам во придобивките на најсовршениот јавен превоз во Европа, шалтер не сум видела бидејќи административните работи се завршуваат преку електронска комуникација, а потребните документи ви стигнуваат на домашна адреса. За разлика од Македонија каде граѓаните го “уживаат” статусот на понижени и навредени, а неговото височество функционерот не е во нивна служба, туку ја цица нивната енергија и пари за сопствена благосостојба.

Уште повеќе поразува сознанието дека има огромен број граѓани кои тоа не го сфаќаат, мислат дека Груевски заслужено се луксузира со нивните пари, а нив најмногу им следува работно место за кое се на листа на чекање во партискиот штаб. Бегам од таа состојба на ниска свест за сопствените права и улога во општеството, од таа атмосфера на сервилност која не познава граници и клиентелистичко -коруптивен маѓепсан круг кој ја влече земјата назад.

Поминувам овде покрај зградата на Обединетите нации каде покрај сите развиорени знамиња е и македонското. Не чувствувам никаква радост што го гледам, не чувствувам никаква патриотска клетка дека мрда во мене. Знамето ме асоцира на лажниот патриотизам, на национализмот со кој е загадена мојата земја, знамето со кое е обвиткан Груевски, а не направил ништо за него.

Јас сакам да дишам слободен и незагаден воздух, дом да ми биде местото каде можам достоинствено да живеам и творам. Би била најсреќна и моите две деца што ги оставив во Македонија да дојдат овде, да избегаат од земјата каде не можат да ги развијат своите потенцијали и сопствен капацитет туку младоста ја поминуваат во систем кој ги учи да бидат сервилни, послушни, слуги на партијата на власт, систем кој што ги учи дека мафијашлукот се исплати, крадците се на слобода, а способните и самосвесните се “рак” рана на општеството.

Така мои сограѓани и соборци, јас влегувам во новата година далеку од загадувањето што го шири груевизмот, но нема да престанам да се залагам и пишувам против тој режим до неговото целосно соборување. Се разбира во Фокус, весникот што е олицетворение на борба, слобода и демократија. Не се чувствувам најкомотно што ситуацијата ја следам од “безбедна” дистанца, но редно е да признам, дека ја искористив можноста што му се пружи на моето семејство да живееме поквалитетен живот во Европа.

Нека 2016-та биде годината на промени, а 1949-та да си замине со соодветна казна за тие што ја донесоа на голема врата.

ДОЛУ ГРУЕВИЗМОТ, ДА ЖИВЕЕ СЛОБОДАТА!

Целата колумна на Ида Протугер Вељковиќ за Фокус прочитајте ја ОВДЕ.