МИРКА ПЛАЧЕ РИКА КАКО КРАВА: Леле СДСМ ќе не прегази на локалниве, што ќе правиме, нема чаре, црно ни се пишува, дај да идеме во планина!

Мирка плаче панично на Дудинка предлага ВМРО-вците да иделе у партизани, готово било, црно им се пишувало на локалниве!

Еве дел од колумната:

Локалните избори во октомври кои ги именувам како бејлиеви ѓоа избори, ќе ни донесат локални црпки. Не со помош на реални гласови на постоечки народ туку со помош на инсталирани калемени сливи од овоштарникот на ЦИА. Резултатите уредно ќе ни ги соопштуваат „сливчињата“ во ДИК и МОСТ. Гласови и контингенти гласачи ќе организира и транспортира, кутии ќе полни и гласови ќе брои „стафот“ и евнусите на Бејли.

Полицајците гангстери на Оливер ќе им утеруваат страв на нормалните гласачи. Брисел ќе ги поздрави и организаторот и победниците. Постизборна правда ќе дели смокварникот, сеедно дали е специјален или „обикновен“ во сите инстанци.

Опозицијата ќе џавка во ветер кобајаги во интерес на народниот мир, медиумите ќе глумат нормалност во сопственото трансџендер лудило, интелектуалците и експертите ќе гледаат во небо оти на земјата не можат да и се опулат од резил. Како и да е, народот ќе биде единствениот фантом во државата која и онака е веќе фантомска.

Црно е? Поцрно здравје! Затоа и ви велам, никој крај очи нема долго да цапа во мракот. Ќе ни докурчи. Но не е доволно. За акција треба да ни прекурчи. Како на Господа со Содом и Гомор. Но, некои народи на кои им прекурчи не го чекаат Господ, туку сами се организираат за да му поможат. Сиријците, Турците, Венецуелнаците, Боливијците, Филипинците, Кампучијанците и многу други ги почнаа и успешно ги водат борбите против гангстерајот на ЦИА и нејзините инсаталации.

Ако сме спремни за борба, на вистински пат сме. Ако не, значи не ни е прекурчено. Уште чекаме прво да се појави водач, па ние да го следиме. Обратно е. Треба да стане видливо народното незадоволство за да се појави и препознае потенцијален водач.

Доналд Трамп не стана водач сам по себе. Туку тој прво го согледа колочеството незадоволство на американскиот колективитет кое беше пригушено, задушено и невидливо за оние од горе. Го согледа тој потенцијал и се пријави за кандидат за водач. Две години беше на јавна проверка. Кога народот се увери дека е издржлив и решителен, му го даде гласот.

Истото му се случи на Таип Ердоган, на Мадуро, на Башар ел Асад. Родриго Дутерте го стори истото. Без партија, без естаблишмент и посредничка логистика. Чист и изворен популизам. Молам!

На такви избори и други дешавки, секој Џес Бејли јаде ќотек како „вол у купус“ а сливите и смоквите завршуваат како мармалад.

(Извадок од колумна на порталот Дудинка)