Разговор помеѓу Драган Павловиќ Латас и Горан Иванов
ДПЛ: Али на Горан Бошков морам да му се захвалам у живот, ми учини голема работа, не сакајќи. Ми вика, ја барам од Никола, викам дај негде, ја не барам ништо, викам дај негде Мери да ја ставам у некој управен одбор, вака-така, знаеш. И не сме нашле. Поминало година дена, два-три пути сме збореле – имаш ли идеја- немам да ти кажам. Горан Бошков доаѓа и ми вика: А бе ти стоиш добро со Ниц, мене да ме изберат повторно, а него го избра СДСМ порано, у одбор на директори вика, кај што е Мери сега, у ГАМА, 1.000 евра вика, плата. Каде? У ГАМА. Колку? 1.000 евра. Идам ја кај Никола, зборам за Мери, и одма у 5 минути го реши. Се јави таму, не знам на кој беше и од утредента ја тури у процедура. И после месец дена ми се јавува: Па добро бе, нели е срамота, ја за мене ти кажав. А бе викам ја веќе бркав работа, како сега. Па што не ми кажа!? Па викам незгодно ми беше, не знаев дали ќе биде. Ха, ха, ха.
