Револуционерно срање
И пред глупавиот говор на оној несреќен исфрлувач јас мислев дека револуционерната борба на македонскиот народ пред 1941 година е накитено и парадно проретчување на населението со помош на јагниња и жени. Зашто, аскерот никогаш не доаѓал да пали и убива додека војводите не се најадат и наебат. Кај поробените. Ама кога го слушам него како ја врши истата порачка на јагнешко и женско, не во својот дом, туку во нашите куќи, села и градови, ми доаѓа да го пријавам во уќуматот. Па уште кога ќе почнат да ми цитираат што рекол Гоце. Јас ќе ви кажам што рекол и Гоце и Даме и Јане и баба му на Јане и Пере и Ѓорѓи. Не рекле ништо. Ниту можеле да кажат нешто зашто во своето образование стигнале до зборовите Македонија, јагне и жени. Ниту пак можете да најдете некој попаметен вегетаријанец или хомосексуалец. Нашата драма не е без врска со неписменоста на револуционерната борба. И тогаш и денеска. Замислете дека по десет или сто години некој нов лидер на вмро да го цитира Мицкота. Или Змејкота. Или Влатчета. Исти курац. Колку повеќе се одлепуваме од тој, таканаречен илинденски циклус, од тоа револуционерно срање од кое страдаме и денеска, толку подобро за нас. Не во науката, во политиката. Од тој бунар во кофите можеме да вадиме само говна. Добро и малку фолклор, песни и ора за Македонија.
Бранко Тричковски
.gif)
.gif)
