„Ајде, почитувани граѓани, да во името на Кочо Рацин и нашите претци, и покажеме на цела Македонија и на целиот наш народ, дека го враќаме животот во Македонија, дека може да има живот во Македонија.
Сакам да и одговорам на Кристина којашто ја затекнав на работа, овде, во еден од дуќаните кога шетав во Велес, ми вели – „почитуван господине Заев, ретко купуваат луѓето веќе и облека, немаат пари. А кога не купуваат, газдите па немаат да ни дадат повисока плата. А сакаат да ни дадат повисока плата“.
Ти ветувам, Кристина, дека ќе има повеќе пари и во фирмите, ама ќе има поради тоа и повисоки плати и ќе има стабилни плати. И нема да размислувате да заминете надвор од државата. Ќе останете овде. Овде во Македонија ќе бидеме среќни!
Ќе и ветам и на Маре, текстилната работничка од Штип којашто ме пречека, и ми вели – „претседателе, не се живее со 9 илјади денари плата. Што попрво со тие пари?“