ВЛАДИКАТА ПИМЕН ПОВТОРНО ЖЕСТОКО РАСПАЛИ ПО ГРУЕВСКИ И МПЦ: Владата требаше да направи трамвај за да умреме од загадување, ги користи новите цркви како крстоносни украси а МПЦ генерално молчи за криминалот и злоупотребите со цел да си ја зачува својата лагодност!

Многу интересно интервју на владиката Пимен за Нова Македонија. Еве неколку интересни одговори:

Македонскиот човек и верник е исправен пред многу искушенија во секојдневната борба за голо преживување, стресот, неизвесноста. Што би им порачале спроти празникот Божиќ?

– Не е човекот создаден само за голо преживување на земјата, за победување на стресот и неизвесностите. Тој е создаден за да биде совршен како што е совршен нашиот Отец небесен. Создаден е да се бори против ропството на гревот, за што се роди и самиот Христос, за да нѐ ослободи од тоа ропство и да нѐ воведе во живот вечен. Во таа борба човекот не смее да биде млак и да се задоволува со корка леб само за себе, кога гледа дека друг му ја зема и таа корка. Господ вели дека доаѓа да донесе не само мир, туку и меч на земјата (Матеј 10,34), но не буквално меч со кој би го убиле братот, туку меч како симбол на револуционерен дух за остварување на основните човекови права и зачувување на верата во Бога. Тоа е наше давање на Бога, наша саможртва, а не барање жртва. Христијански е да го завртиме и другиот образ кога некој нѐ удира по десниот, но, исто така, христијански е и со каква мера ни мерат, со таква и да мериме. Да го бараме Царството Божјо и неговата правда, т.е. совршенство и живот вечен, а сѐ друго ќе ни се придодаде. Правилната духовна борба не предизвикува стрес.

Сегашната власт вложи многу во обновата на старите и во изградбата на нови црковни објекти. Дали ова е вистинскиот начин да се стигне до верниците и тие да се омасоват?
– Се согласувам дека за време на оваа власт се изградија многу нови храмови, но не се согласувам дека е вложено во обнова на старите храмови, бидејќи археолошката заштита беше насочена главно кон античките претхристијански локалитети, каде што не спаѓаат христијанските храмови од среден век. Градењето на многу нови цркви може да е начин на приближување кон народот, само ако тие се градат според духовните и пастирски потреби на одредена парохија, а не како урбано декоративно оплеменување на просторот, или како украси на крстоносци, или за опонирање на некои нехристијански верски објекти. Целта е литургиски да се собереме и да изгради Бог од нас тело Христово, а не да имаме само објекти што парохијата ќе ја прават расцепкана.

Невообичаено сте отворен и директен кога станува збор за работите што се случуваат во актуелниот политички и општествен живот, што не е типично за црковните великодостојници. Се менува ли полека и имиџот на православниот свештеник? 

– Токму тоа и ме води кон отвореноста и директноста, потребата да се разбие одамна изградениот стереотип за свештенството. Според тој стереотип, испаѓа дека ние сме една самозадоволна институционализирана клирикална каста, која плашејќи се да не го изгуби комодитетот, живее надвор од секојдневието. Црквата треба да е совест на општеството, па и на секоја власт што го води општеството, да искритикува очигледни злоупотреби, а не да бидеме доживувани како приврзок на секоја власт, како декор при поставувањето темели или при сечење црвени ленти. Поблажено е да се дава отколку да се зема, а давањето не е само материјално, туку пред сѐ е духовно, наше давање на Бога, на ближниот, на народот.

Во неколку наврати реагиравте за сечата на дрвјата во Скопје. Градот годинава бележи незапаметена загаденост што одзема човечки животи, а сечата продолжува. Како овие прашања да станат приоритет кај сите институции?

– Чудно е тоа што многу помалку реагираме на причините отколку на последиците. Не реагираме за сечата, не реагираме за набавката на автобуси наместо трамваи, не реагираме на претераната централизација на Скопје, па секој од нас од провинција, да мора да доаѓа со свое возило тука, и за најмала потреба. Не реагираме на непоставувањето филтри поради заканите дека „подобро“ би престанале со работа одредени фабрики отколку да вложат во филтри, не реагираме на енормно високите цени на парното и дрвото за огрев и со тоа отвораме можност за алтернативно греење на секој отпад што ќе го најдеме на градилиште, па искрено речено не реагираме достојно ни на загадувањето. Не реагираме ни лично ни институционално, а ова нереагирање ни се одразува на личното здравје и живот. Ако тоа не е доволна мотивација за личен бунт за почист воздух, не гледам како некоја институција би се мотивирала да ја подигне барем свеста ако веќе не презема конкретни чекори. Млакоста Пилатова ќе нѐ убие.

Целото интервју на следниов линк ОВДЕ.